Odmiana jabłek „Borowinka” produkuje duże owoce z luźnym, jasnym miąższem. Odmiana urodzona w Rosji była bardzo popularna przez długi czas, zwłaszcza w Bawarii.
Jabłko „Borowinka” ma kilka innych nazw: „Borowitzky”, „Charlamowski” i po prostu „Augustapfel”, ale jest też nazywane „Oldenburger” lub „Księżna Oldenburga”. Ze względu na wiele synonimów, odróżnienie od innych odmian, takich jak „Tajny radny dr. Oldenburg”, który jest również nazywany „Oldenburger”, nie jest taki łatwy.
Borowinka Apple: pochodzenie i historia
Przynajmniej wszyscy zgadzają się co do surowego pochodzenia jabłka „Borowinka”: mówi się, że zostało wyhodowane w południowej Rosji już w XVIII wieku. Od końca XIX wieku odmiana popularna u podnóża Alp, a zwłaszcza w Bawarii, szybko trafiła za granicę, dlatego znana jest również w USA. Udokumentowano, że jabłko „Charlamowski” zostało posadzone w Hohenheim koło Stuttgartu już w 1804 roku.
Smak i wygląd Borowinki
Jabłko Borowinka to średniej wielkości lub duże jabłko o płaskim okrągłym kształcie. Ma słabe do średnio mocnych żeber. Podstawowy kolor muszli to jasnożółty, górny kolor pomarańczowy lub jasnoczerwony wyprany w paski lub płomienie. Skórka jest lekko oszroniona i ma typowe białe plamki.
Miąższ w środku jest białawy do zielonkawobiałego i luźny, lekko kwaśny i soczysty o słabym aromacie. Kawałek jest soczysty i rześki. Ogryzki wewnątrz rdzenia są przerywane białym kolorem.
Łodyga jabłka Borowinka jest długa, cienka i wystaje z głębokiego i szerokiego, często zardzewiałego zagłębienia łodygi.
Uprawa i pielęgnacja jabłka Borowinka: to ważne, aby pamiętać
Ze względu na swoje niskie wymagania jabłoń Borowinka nadaje się szczególnie do ekstensywnej uprawy, a także do ubogich lokalizacji sadów. Może również występować na chłodnych wysokościach lub w wilgotnym mikroklimacie i na słabszych glebach. Ponieważ tworzy dość małą koronę, nadaje się nawet bez regularnego przycinanianadaje się do mniejszych ogrodów.
Jednak odmiana jest krótkotrwała, rośnie bardzo energicznie w pierwszych latach, wcześnie wchodzi w fazę owocowania, a następnie szybko tworzy starcze korony.
Kwiaty pojawiają się wcześnie, ale ze względu na ich ponadprzeciętną mrozoodporność prawie nie ma niebezpieczeństwa zamarznięcia na śmierć. „Borowinka” sama w sobie jest dobrym źródłem pyłku i z pewnością zostanie zapylona przez odmiany „Antonówka”, „Livländische Borsdorfer” i „Weiße Astrachan”.
Jeśli drzewo jest przycinane regularnie lub wcale, plon jest wysoki i regularny. Jednak radykalne cięcia po latach zaniedbań mogą prowadzić do nieurodzaju i nieregularnych plonów (naprzemienność). Jednak w przypadku dobrze rozwiniętych owoców drzewo należy przycinać corocznie, aby zapobiec starzeniu się drewna owocowego. Nieprzycinany i zaniedbany, krzepki 'Charlamowski' dobrze radzi sobie również w sadach łąkowych, ale wydaje tam raczej niewielkie owoce.
Choroby i szkodniki rzadko dotykają Borowinki, nawet w niesprzyjających miejscach.
Zbiór i używanie Borowinki
„Borowinka” to jabłko, które często zbiera się późnym latem i nie można go długo przechowywać, co wyjaśnia jego oznaczenie jako „jabłko sierpniowe”. Niektóre źródła podają, że w dobrych latach można ją zbierać już w sierpniu, więc jest gotowa do spożycia najpóźniej w październiku. Borowinka jest wykorzystywana głównie do przetwórstwa ze względu na duży plon, a także ze względu na raczej kwaśny smak i słaby aromat. Z „Charlamowskiego” można zrobić galaretkę lub papkę już późnym latem lub wczesną jesienią, ale owoce nie mogą być przechowywane dłużej niż cztery tygodnie. Borowinka to atut każdego ogrodu, nawet jeśli nie jest to idealne jabłko deserowe do bezpośredniego spożycia. Odkryj więcej odmian jabłek do ogrodu w naszym artykule przeglądowym, w którym prezentowane są wyjątkowo słodkie, wyjątkowo chrupiące, duże, łatwe w pielęgnacji lub piękne odmiany, wszystkie charakteryzujące się dobrym zdrowiem.