Słodkie owoce nie zawsze pochodziły z naszych szerokości geograficznych. Możesz dowiedzieć się więcej o pochodzeniu wiśni i jej podróży do Europy tutaj.
Wiśnie (Prunus) są niezbędne, szczególnie latem. Wielu prawdopodobnie pamięta szczęśliwe dzieciństwo wspinania się na drzewa wiśniowe, zbierania słodkich czerwonych pereł i organizowania konkursu plucia wiśniowymi kamieniami. Ale pyszny dżem wiśniowy babci i pyszna galaretka z czerwonych owoców to dwa prawdziwe wiśniowe klasyki, które wciąż cieszą się popularnością. Ale wiśnia nie zawsze była w domu w naszych środkowoeuropejskich szerokościach geograficznych - w rzeczywistości ten dobrze znany owoc przebył nawet długą drogę.
Jakie jest pochodzenie wiśni?
Właściwa ojczyzna wiśni znajduje się w Azji Mniejszej, na terenie dzisiejszej Turcji. Już 74 pne Rzymski generał Lucjusz Licyniusz Lukullus (117 pne; † 56 pne) przywiózł ciemnoczerwony owoc z portowego miasta Kerasus z powrotem do Włoch. Przodkowie dzisiejszych czereśni (Prunus avium) podobno zamieszkiwali to miasto, położone w północno-wschodniej Turcji bezpośrednio nad Morzem Czarnym, a od 400 roku nosi ono nazwę Giresun PNE. być uprawiane. W rzeczywistości naukowcy znaleźli kamienie czeremchy (Prunus avium subsp. avium), archetyp dzisiejszej czereśni, w osadach z Kamienia Wiek - tyle liczy się wiśnia dla jednej z najstarszych roślin owocowych w naszej historii.
Wiśnia zawdzięcza swoją nazwę swojemu pochodzeniu w mieście Kerasus - i to w wielu językach. Na przykład nazywa się „cereza” po hiszpańsku, „cerise” po francusku i „kiraz” po turecku. Nawet niemieckie słowo „Kirsche” wywodzi się z nazwy ówczesnego miasta portowego.
Dokładne pochodzenie wiśni (Prunus cerasus) jest w dużej mierze nieznane: obecnie przyjmuje się, że jest to hybryda wiśni dzikiej z wiśnia stepowa ( Prunus fruticosa), która prawdopodobnie również pochodzi z Azji Mniejszej lub Bałkanów.
Od kiedy ta wiśnia została znaleziona w całej Europie?
Kiedy wiśnia w końcu dotarła do Włoch, powoli rozprzestrzeniła się po całym kontynencie europejskim. Ze względu na masowy wpływ Rzymian i ich ogromną strefę wpływów rozprzestrzenianie się owoców było szczególnie korzystne. Dziś wiśnia podbiła niemal cały świat swoim wyrafinowanym smakiem i mam nadzieję, że tego lata ponownie oczaruje nas słodkimi doznaniami.
Które odmiany po raz pierwszy znaleziono w Europie?
Od XVI wieku zarówno słodkie, jak i kwaśne wiśnie były szeroko rozpowszechnione w całych Niemczech i z czasem podzieliły się na liczne odmiany i odmiany regionalne. Mówi się, że w XIX wieku istniało 600 różnych odmian czereśni. Niestety wielu z tych oryginalnych odmian nie można już dziś znaleźć. Jedną z najstarszych zachowanych odmian wiśni jest „Big Black Knartle Cherry”, o której po raz pierwszy wspomniano w 1540 r. i pochodzi ona z Francji. Do dziś jest to jedna z najpopularniejszych odmian wiśni - nadal uprawiana jest również w Niemczech. Już w 1794 r. wspomniano również o „najwcześniejszym ze znaków”, co czyni go jedną z najstarszych odmian wiśni w Niemczech. Ze względu na szczególnie wczesną dojrzałość ma szczególny zaszczyt służyć jako odmiana wyjściowa tygodnia czereśni, a tym samym zwiastować sezon czereśni. Jedną z najstarszych wiśni pochodzących z Niemiec jest „wiśnia czerwona chrząstka Büttnera”, opisana już w 1795 roku.
Z kolei w przypadku wiśni „Schattenmorelle” to nie tylko popularny, ale i wypróbowany klasyk – wiśnia, która oryginalnie pochodzi z Francji, została opisana już w 1650 r. . „Czerwona majowa wiśnia”, o której mówi się, że istniała od XIX wieku, przetrwała w Niemczech do dziś dzięki orzeźwiającemu słodko-kwaśnemu smakowi, nawet jeśli jest rzadko uprawiana. Inną, choć nieco młodszą wiśnią pochodzącą z Niemiec jest 'Heimanns Rubinweichsel' - odmiana z 1920 roku jest popularna do dziś, zwłaszcza ze względu na jej odporność na chorobę Monilia.