Korzeń owsa to stare warzywo, które staje się coraz bardziej popularne. Jak skutecznie sadzić korzenie owsa we własnym ogrodzie.
Korzeń owsa, znany również jako biała salsefia, na długi czas zniknął z przydomowych ogrodów i został zastąpiony czarną salsefią, ale zaczął powracać. Przeczytaj tutaj, jak pielęgnować i pielęgnować korzenie owsa w ogrodzie i jak wykorzystać plony później.
Korzeń owsa: pochodzenie i właściwości
Korzeń owsa (Tragopogon porrifolius) jest obecnie nieznany jako warzywo korzeniowe, ale nie zawsze tak było. Niektórzy znają je lepiej pod innymi nazwami: fioletowa broda kozy, habermark lub biały korzeń. Korzeń owsa pochodzi ze wschodniego regionu Morza Śródziemnego, skąd Rzymianie rozprzestrzenili go w całej Europie, w tym w Niemczech. Jego dzika forma, Tragopogon porrifolius subsp. eriospermus, nadal można znaleźć w dużej części Grecji, Włoch i Turcji. Jako warzywo był używany od czasów starożytnych. Jednak w naszym przypadku uprawiany korzeń owsa został na dłuższą metę zastąpiony przez blisko spokrewnioną salsefię czarną (Scorzonera hispanica), ponieważ daje to wyższe plony.
Korzeń owsa, podobnie jak skorzonera, należy do rodzaju brody koziej (Tragopogon), a zatem do rodziny stokrotek (Asteraceae). Dwuletnia roślina zielna jest zwykle uprawiana tylko raz w roku, ponieważ zbiera się jej korzenie. Biały korzeń palowy o długości około 20 do 30 cm zawiera mleczny sok, podobny do salsefii. Pozostawiony do wzrostu korzeń owsa osiągnie w drugim roku wysokość od 60 do 120 cm i utworzy kilka główek kwiatowych wzdłuż niebieskawo-zielonej łodygi. Liście są wąskie, gładkie i przeważnie soczyście zielone. Kiedy kwitnie, w czerwcu i lipcu pojawiają się złożone główki kwiatowe, których płatki mają odcień od ciemnopurpurowego do fioletowego. Dobowy ruch kwiatów korzenia owsa jest wyjątkowy. Oznacza to, że otwierają się rano i zamykają ponownie w południe. Pod koniec okresu kwitnienia owocostan stopniowo wysycha i przypomina dmuchawkę mniszka lekarskiego(Taraxacum officinale).
Rozwijaj owsiankę
Oatroot można uprawiać w prawie każdym ogrodzie. Na miejsce nadają się wszystkie słoneczne i półcieniste rabaty, które są wystarczająco głębokie dla warzyw korzeniowych. Preferowana jest gleba wolna od próchnicy i kamieni, lekka lub piaszczysta, ale nie jest to konieczne. W przeciwieństwie do salsefii, korzeń owsa może rozbijać stwardniałą glebę, a tym samym ma działanie poprawiające jakość gleby. Dlatego odpowiednie są również lokalizacje o cięższych glebach. Jeśli łóżko zostało przygotowane w poprzednim roku, wskazane jest dodanie do gleby nawozu organicznego. Na przykład nadaje się do tego obornik lub kompost. Alternatywnie, jeśli grządka została posadzona jeszcze jesienią poprzedniego roku, można stworzyć idealne właściwości dla wzrostu roślin, stosując aktywator gleby. Na przykład nadaje się do tego nasz organiczny aktywator gleby Plantura, ponieważ jego długotrwałe działanie wspiera korzeń owsa przez długi czas, a jednocześnie sprzyja gromadzeniu się próchnicy w glebie przez mikroorganizmy. Ziemniaki i inne rośliny okopowe są bardzo dobre jako przedplon. Rośliny okopowe to wszystkie rośliny, które należy regularnie pielić podczas wzrostu, aby stłumić chwasty i utrzymać luźną glebę.
Korzeń owsa również uwielbia uprawę w kulturach mieszanych. Dobrymi partnerami są zwłaszcza pory (Allium porrum), kalarepa (Brassica oleracea odmiana gongylodes), seler (Apium graveolens) lub różne rodzaje sałat.
Nasiona korzenia owsa wysiewa się bezpośrednio na grządkę. Najlepszym na to okresem jest wiosna między marcem a majem. W tym celu nasiona umieszcza się na głębokości dwóch palców w przygotowanej grządce w rozstawie rzędów około 30 cm. Nasiona kiełkują po około 10 do 14 dniach, a następnie należy je sadzić w odstępach około 5 do 10 cm, aby każda roślina miała wystarczająco dużo miejsca.
Wskazówka: Podczas oddzielania sadzonek nie należy wyciągać ich z ziemi, ponieważ może to uszkodzić korzenie sąsiednich roślin. Lepiej wyciąć nadmiar roślin owsa nożem lub nożyczkami i poświęcić je, aby pozostałe rośliny mogły lepiej rosnąć.
Pielęgnacja korzenia owsa
Podczas wzrostu korzeń owsa jest mało wymagającą rośliną.
Należy jednak zadbać o dobre zaopatrzenie w wodę, szczególnie w czasie suchego lataWola. Jeśli korzeń owsa jest zbyt suchy, korzeń może stać się zdrewniały i spieszyć. Oznacza to, że roślina przestaje rosnąć gęsto na wczesnym etapie, aby rozpocząć kwitnienie.
Oprócz regularnego podlewania, należy również usunąć chwasty, aby korzeń owsa mógł rosnąć bez ograniczeń.
Dodatkowy nawożenie jest konieczne, nie jest konieczne podczas wzrostu.
Zbieranie korzeni owsa: procedura, smak i przygotowanie
Jesienią korzenie owsa są gotowe do zbioru. Ponieważ jednak będą rosły przez długi czas, wskazane jest, aby nie rozpoczynać zbiorów przed końcem października. Ponieważ korzenie owsa są odporne, zbiór do lutego jest możliwy bez żadnych problemów. Rośliny należy jednak chronić warstwą słomy, aby zapobiec zamarzaniu, a tym samym ułatwić zbiór. Aby zebrać korzenie owsa, możesz użyć widelca lub szpadla. Po prostu nakłuj w pobliżu korzenia, poluzuj i podnieś glebę, aby można było wyciągnąć korzeń owsa. Należy zachować ostrożność, aby nie złamać korzeni. Korzenie owsa można przechowywać przez długi czas w pudełku wypełnionym piaskiem, nawet w piwnicy.
Podobnie jak salsefia, korzeń owsa może być używany jako warzywo korzeniowe, nie trzeba go nawet obierać. Gotowane na parze, pieczone, smażone w głębokim tłuszczu i przetworzone na puree lub zupę, smakuje wyśmienicie. Korzeń owsa również smakuje pysznie na surowo, na przykład w surowej sałatce warzywnej. Smak korzeni owsa jest bardzo podobny do smaku czarnej salsefii, ale jest nieco słodszy i bardziej aromatyczny. Przypomina smak ostryg, dlatego korzeń owsa nazywany jest także po angielsku „ostrygową rośliną”. Szczególnie odmiana „Sandwich Island” jest bardzo pożywna i dlatego jest idealnym warzywem zimowym. Liście korzenia owsa można jeść jako sałatkę lub jako warzywo szpinakowe.
Szukasz bardziej niezwykłych warzyw do swojego ogrodu? Przeczytaj także nasz artykuł o zielu mięsnym, który jest związany z korzeniami owsa.