Istnieje duży wybór odmian gruszek – w zestawieniu ze zdjęciami wymieniliśmy najlepsze odmiany gruszek do Twojego ogrodu.
Niestety wiele osób zna gruszkę tylko z supermarketu. Tam popularny rodzimy owoc jest często sprzedawany jako gruszka stołowa. Aby znaleźć nazwę odmiany, klient musi przyjrzeć się etykiecie. Aby ponownie zasadzić więcej gruszy we własnym ogrodzie, szczegółową listę z opisami i zdjęciami najlepszych odmian gruszy znajdziesz tutaj.
Odmiany gruszek: wypróbowane odmiany
Podczas gdy odmiany Williams Christ (1770) i Conference (1894) pochodzą z Anglii, Gute Luise (1778) i Abate Fetel (pierwotnie nazwane na cześć ich odkrywcy Abbé Fétel w 1866) wywodzą się z Francji. Odmiany te do dziś zdołały zdobyć stałe miejsce na półkach z owocami. Fakt, że niektóre z tych odmian mają grubo ponad 200 lat, nie dziwi, gdy przyjrzymy się bliżej kulturowej historii gruszy. Poza różnymi rodzajami dzikich gruszek, gruszka stołowa, zwana również gruszką uprawną, ma swoje korzenie w Azji. Stamtąd uprawiana gruszka rozprzestrzeniła się przez Bałkany do Grecji, gdzie była celowo hodowana i rozmnażana ponad 3000 lat temu. Szczególnie w XVIII i XIX wieku gruszka naprawdę rozkwitła. Hodowcy europejscy, głównie z Belgii, Anglii i Francji, krzyżowali, selekcjonowali i rozmnażali wszystkie odmiany gruszek. Wiele z tych odmian szybko rozprzestrzeniło się w Europie Środkowej za pośrednictwem handlowców i biznesmenów.
Konserwuj stare odmiany gruszek
Niestety, wiele wcześniej rozpowszechnionych odmian występuje obecnie tylko w kilku miejscach. Szczególnie zagrożone są stare odmiany regionalne, z których niektóre sprawdzają się od wieków w odpowiednich warunkach klimatycznych. Dzięki tym odmianom zanika nie tylko część naturalnego dziedzictwa lub naturalnej puli genów, ale także część jakości życia i stylu życia.
Zwłaszcza w starych sadach łąkowych można je czasem jeszcze znaleźć: stare dobre odmiany gruszek. Często w góręTe wysokopienne gruszki szczepione na żywotnych podkładkach zapewniają schronienie dla wszelkiego rodzaju stworzeń, takich jak dzięcioł duży i zielony, puszczyk czy popielica. Na szczęście niektórzy specjaliści podjęli się rozmnażania starych i specjalnych odmian gruszek, a także oferują odmiany standardowe. Z tego powodu w Plantura chcielibyśmy również dołożyć wszelkich starań, aby przynajmniej niektóre z tych odmian gruszek pozostały w ludzkich umysłach i ogrodach.
Poniżej znajduje się lista nowych, wytrzymałych i starych odmian gruszek.
Najlepsze gruszki (lista)
Abate Fetel: Znaleziony we Francji około 1866; owoce duże, długie; skórka żółtozielona z lekkim ordzawieniem; Gotowe do zbioru od końca września, gotowe do spożycia od października do listopada; miąższ soczysto-słodki, półtopliwy; Zapylacze: wszyscy dobrzy dawcy pyłku.
Alexander Lucas: Ta odmiana została wyhodowana we Francji w 1870 roku; jest wysoko ceniony zarówno w uprawie intensywnej, jak i amatorskiej; owoce średniej wielkości, miseczkowate; skórka gładka, zielonkawożółta, później jasnożółta z lekko czerwonymi lub rdzawymi plamami; dojrzewa od końca września; można przechowywać w chłodni do 6 miesięcy; soczysty miąższ o przyjemnym, łagodno-słodkim smaku; odporny na szkodniki, ale wrażliwy na wiatr i parch; Zapylacze: Konferencja, Gute Luise, Bosc's Flaschenbirne, Williams Christbirne, Madame Verte.
Bayerische Weinbirne (też: Baden Mostbirne): Pierwsza wzmianka w 1906; owoce bardzo duże, butelkowate; skórka białawo-zielona z atrakcyjną pomarańczowo-czerwoną słoneczną stroną; dojrzałość w październiku; można przechowywać około 6 miesięcy; soczysty miąższ o słodko-cierpkim aromacie; mało podatny na choroby, odporny na zarazę ogniową, mrozoodporny; dobra odmiana sadu.
Blumenbach's Butter Gruszka (też:Soldier Laboureur, Auguste van MonsSoldier): Wyhodowana w 1820 r.; należy do zagrożonych odmian gruszek; owoce średniej wielkości, gruszkowate; skórka białawo-zielona, później białawożółta i siateczkowata rdzawoczerwona, często bardziej wciągnięta z jednej strony na stromych zboczach; dojrzewa od końca października; wczesny i bogaty plon; delikatny, rozpływający się miąższ o orzeźwiającym, przypominającym melon aromacie.
Blood Gruszka: Bardzo rzadka odmiana; owoce średniej wielkości; skórka zielono-czerwona, umyta, prążkowana; dojrzewa do zbioru od września, do spożycia do października; Efektowny, różowoczerwony miąższ z białymi żyłkami; popularny jako: sok; Zapylacze: wszyscy dobrzy dawcy pyłku.
Boscs's Flaschenbirne (też: Kaiser Alexander, Kaiserkrone, Alexanderbirne):Odnaleziony we Francji w 1780 i przybył do Niemiec w 1810; owoce średniej wielkości, butelkowate z grubym brzuchem; żółtozielona, mętna skórka, w pełni dojrzała barwa żółtobrązowa, brązowawo ordzawiona; Gruszka jesienna: Dojrzewa od końca października; twardo zbierany długi okres trwałości; Miąższ bardzo soczysty, słodki w smaku ze szlachetną przyprawą; niewrażliwy na parcha, słabo wrażliwy na miedź i siarkę; dobry dawca pyłku; Zapylacze: Konferencja, Williams Christbirne, Madame Verté.
lipcowa gruszka: po raz pierwszy zarejestrowana we Francji w 1857 r.; owoce średniej wielkości, stożkowate do gruszkowatych; muszla zielonożółta do jasnożółtej, po stronie słonecznej płomienistoczerwona; gruszka letnia: dojrzewa od lipca; miąższ soczysty, delikatnie topiący się; wytrzymały; preferuje stanowiska słoneczne do półcienistych, osłonięte; popularne jako: owoce deserowe, kompot, soki, brandy owocowe, posypka do ciast, do wekowania.
Ulubieniec Clappa: jednolite, średnie do dużych owoców; skórka jasna, żółtozielona, po stronie słonecznej żółtoczerwona; Gruszka jesienna: Dojrzewa od połowy do końca sierpnia; zbiory twarde dojrzałe; słodko-kwaśny, soczysty miąższ; mało wymagająca wczesna gruszka; rosną osłonięte od wiatru; wysokie plony; Zapylacze: Gute Luise, Williams Christbirne, Bosc's Flaschenbirne.
Concorde: Wyhodowany w Anglii w 1969 z Comice x Conference; owoce średniej wielkości, wydłużone, butelkowate; skórka zielonożółta, szorstka z małymi plamami rdzy; Dojrzewa od połowy do końca września; wysoka wydajność; chrupiący, soczysty miąższ o przyjemnym słodko-kwaśnym aromacie; mało podatny na parcha; rośnie również w doniczkach; popularne jako: gruszka stołowa, kompot.
Condo: skrzyżowany w Holandii w 1965 z odmian Vereinsdechants x Conference; młoda odmiana gruszki; owoce średniej wielkości, krzywe, gruszkowate; skóra gładka, zielonożółta; dojrzewa od końca września; dojrzała do spożycia od października do grudnia; soczysty, rozpływający się miąższ o słodkim aromacie i delikatnej kwasowości; mrozoodporny; popularny jako: gruszka stołowa.
Konferencja: Wyhodowana w Anglii w 1894 roku; owoce w kształcie butelek; skórka zielona, dojrzała jasnożółta; Dojrzewają od połowy września do początku października; miąższ bardzo soczysty i delikatnie rozpływający się, smaczny o lekko pikantnym aromacie; wytrzymały i wieloletni; Owoce kształtowane, pędy wysokie, krata, również jako roślina doniczkowa na balkon lub taras; prawie nie ma mieszkań; bardzo niskokaloryczny i bogaty w błonnik; najpopularniejsza gruszka stołowa.
Podwójna gruszka Phillips (też: Beurré de Mérode, Sommer Diel): Wyhodowana w Belgii w XIX wieku; duży, tępyowoce stożkowe; skórka zielona, później jasnożółta, po słonecznej atrakcyjnie czerwona; Gruszka jesienna: Dojrzewa od września; wczesny początek, wysokie plony; bardzo soczysty, delikatnie rozpływający się miąższ o odświeżająco słodkim aromacie; mało podatny na choroby i szkodniki; popularne jako: gruszka stołowa, sałatka owocowa, posypka do ciasta.
Fäßlebirne: Stara, lokalna odmiana gruszki z Breisgau i Markgrälerland; owoce bulwiaste średniej wielkości; skórka zielonożółta, po słonecznej stronie zaczerwieniona; dojrzałość od września; miąższ ostro-słodki; popularne jako: stołowe, ekonomiczne, kulinarne i gruszka do cydru
Wczesne z Trevoux: owoce średniej wielkości do dużych, gruszkowate; skórka gładka zielonożółta, po stronie słonecznej żółtoczerwona; Gotowy do zbioru w sierpniu (zbiór w czasie dojrzałości), dojrzała do spożycia od końca sierpnia do początku września; orzeźwiający, soczysty, rozpływający się miąższ; bardzo odporny na choroby; Zapylacze: gruszka butelkowa Bosca, gruszka maślana Gellerta, gruszka Williams Christ, Madame Verté.
gruszka maślana Gellerta: wyhodowana we Francji w 1820 roku i nazwana na cześć autora piosenek Gellerta; owoce duże, tępe, gruszkowate; skórka matowozielona do żółtej z typowym brązowym nalotem rdzawym, po stronie słonecznej pomarańczowoczerwona; Dojrzewa od początku września do połowy października; trwa do końca października; bardzo soczysty, rozpływający się miąższ o słodko-winno-kwaśnym aromacie; mało podatna na parcha, dobra mrozoodporność; preferuje słoneczne, osłonięte miejsce; popularne jako: gruszki stołowe, sałatki owocowe, suszone, soki i gruszki konserwowe; Zapylacz: Gute Luise, Williams Christbirne.
Hrabina Paryża: wyhodowana we Francji w 1884 r.; owoce duże, podłużne; skórka jasnozielona, kolor ciała żółtawy; gotowe do zbioru od połowy do końca października, gotowe do spożycia od listopada do lutego; miąższ gruboziarnisty, słodko-soczysty, wykwintny smak; Zapylacze: Bosc's Bottle Gruszka, Colourful Lipcowa Gruszka, Clapp's Darling, Gellert's Butter Gruszka, Madame Verté, Williams Christmas Gruszka.
Głowa wielkiego kota (też: książę koronny Ferdynand, gruszka szynkowa, gruszka maślana zimowa): była uprawiana we frankońskich szkółkach drzewnych już w 1590 roku; dziś tylko sporadycznie; owoce bardzo duże, kulisto-wierzchołkowe; skórka gruba, matowo-błyszcząca, żółtawa, po stronie słonecznej płomienisto-brązowo-czerwona, dużo brązowych plam skórnych i lekko ordzawiona; Gotowy do odbioru od połowy października; dojrzała do spożycia od grudnia do stycznia; obfity plon; jędrny, soczysty miąższ o słodkim aromacie; po ugotowaniu staje się czerwonawy; popularne jako: gotowanie, suszone i gruszki do cydru.
Dobra Luise (też: Pani Louise Bonne Louise d'Avranches, Bonne de Longueval, Wilhelm IV, książę Wirtembergii, francuski Rousselet): Tradycyjna odmiana z Normandii;owoce małe do średnich, gruszkowate; gładka, błyszcząca, zielona skórka o rozmytym czerwonawym kolorze; Dojrzewanie od początku września do października; można przechowywać w chłodni do stycznia; miąższ drobnokomórkowy o słodkawym, lekko owocowym aromacie typowym dla odmiany; bardzo podatny na parcha, nieco wrażliwy na mróz drewna; preferuje słoneczne, osłonięte miejsce; popularne jako: gruszka stołowa, sałatka owocowa, posypka do ciast, do konserw.
Hofratsbirne (też: Conseiller de la Cour, Marchal de Cour): Jedna z ostatnich ras belgijskiego van Mons; owoce duże, okrągłe lub butelkowate; szorstka, jasnozielona skórka z grubymi, brązowymi plamami skórnymi, w pełnej dojrzałości ciemno żółtawo-zielona i rzucająca się w oczy cynamonowa rdza; Gotowe do zbioru od końca września, gotowe do spożycia od połowy października; może być dobrze przechowywany, ale szybko przejrzał; miąższ biały, bardzo soczysty z przyjemną kwasowością i delikatną przyprawą; wyjątkowo wytrzymała odmiana na choroby grzybowe i inne szkodniki; niskie wymagania glebowe; popularne jako: gruszka stołowa, kompot; Zapylacze: gruszka Bosc w butelce, gruszka maślana Gellerta, dobra Luise, gruszka kongresowa, pyszna z Charneux, Madame Verté.
Josephine von Mechelen: wyhodowana w Belgii w 1829 lub 1830; owoce małe do średnich, okrągłe; Gruszka zimowa: dojrzewa od grudnia do lutego lub marca; dobre właściwości przechowywania; bardzo soczysty, słodko-aromatyczny smak z delikatną przyprawą; nadaje się również do kraty; dobry dawca pyłku; popularny jako: gruszka stołowa
Kongressbirne (też: Souvenir du Congress): wyhodowany we Francji w 1852 r.; otrzymał swoją nazwę na pamiątkę międzynarodowego kongresu pomologicznego w Paryżu w 1867 r.; owoce bardzo duże, nieregularne i pofałdowane; skórka gładka, żółtozielona; ciemnożółty w stanie dojrzałym i atrakcyjna czerwień rozmyty i prążkowany po słonecznej stronie, kilka plamek rdzy; Gruszka jesienna: dojrzała we wrześniu; tylko krótkotrwały; bardzo soczysty miąższ o słodkim aromacie bez kwasowości; umiarkowanie podatny na parcha; jedna z największych odmian gruszek; popularne jako: gruszka stołowa, kompot; Zapylacz: Williams Christmas Gruszka, Pyszna z Charneux.
Delicious of Charneux: Wyhodowany w Belgii; owoce duże, owalne lub stożkowe; skórka delikatna, zielonkawożółta, później złocistożółta, po stronie słonecznej smugowo zaczerwieniona; dojrzewanie od połowy października; bardzo soczysty, rozpływający się miąższ o intensywnie słodko-korzennym aromacie; popularna jako: gruszka stołowa i ekonomiczna; wyjątkowo wytrzymała odmiana, nadająca się również do uprawy jako drzewo domowe na normalnej glebie ogrodowej; Zapylacze: Bosc's Flaschenbirne, Gellert's Butter Gruszka, Gute Luise, Williams Christbirne.
Kuhfuss: Rozprowadzany głównie w północnych Niemczech; owoce doniczkowe, średniej wielkości; skórka żółtozielona do czerwonej; gotowe do odbioru od września, gotowe do spożycia do połowy października; miąższ delikatny, słodki i soczysty; bardzo dobrze sprawdza się na wilgotnej glebie; popularne jako: solanka ekonomiczna; Zapylacze: wszyscy dobrzy dawcy pyłku.
Lebruns Butterbirne (też: Le Brun): wyhodowany we Francji w 1855; owoce duże, długostożkowate, miseczkowate lub cylindryczne; skórka cytrynowożółta, drobno podziurawiona, z rdzawymi plamami wokół kielicha i łodygi; okres dojrzewania od września do października; bardzo soczysty, rozpływający się miąższ o słodkim, winnym, korzennym aromacie; odmiana kochanka; nie wiatroodporny; popularny jako: gruszka stołowa.
Madame Verté: wyhodowana w Belgii w 1820 r.; owoce średniej wielkości, doniczkowe; skórka gruba, matowoszara, matowożółta i lekko zaczerwieniona po słonecznej stronie; Gruszka ozima: dojrzała do zbioru w październiku, do spożycia od listopada do stycznia; jędrny, ale soczysty miąższ o odświeżająco owocowo-cierpko-słodkim aromacie; wysoka wydajność; nadaje się do uprawy na kratę, sadów łąkowych lub jako drzewo domowe; popularne jako: gruszki stołowe, gruszki magazynowe, kompot; Zapylacze: gruszka Bosc w butelce, gruszka maślana Gellerta, pyszne Charneux, gruszka Club Dechants, gruszka Williams Christ.
Minister dr. Lucius (też: Lucius): sprowadzony pod Lipskiem w 1884 r.; należy do rodziny gruszek aptekarskich; owoce duże, kuliste do jajowatych lub wydłużone gruszkowate; skórka gładka, zielonkawa, w okresie dojrzałości złotożółta, po słonecznej stronie atrakcyjnie lekko zaczerwieniona, liczne plamy skórne, rdzawe i rdzawe; dojrzewa od września do października; miąższ bardzo soczysty o przyjemnym cierpkim, słodko-kwaśnym aromacie; wyjątkowo zdrowy; niewrażliwy na szkodniki; wielka płodność; popularne jako: gruszka stołowa, kompot, sok; Zapylacz: Gute Luise, gruszka maślana Blumenbacha, Flaschenbirne Bosca.
Pitmaston (też: Pitmaston Duchesse, Pitmaston's Duchess, Williams Duchess): wyhodowana w Anglii w 1841 z księżnej Angouleme x gruszki maślanej Hardenpont; owoce bardzo duże, podłużne, gruszkowate, nierówne, nierówne; skórka gładka, zielona, dojrzała cytrynowożółta, z wieloma plamkami i kilkoma plamkami rdzy; gotowe do odbioru od połowy września, gotowe do spożycia od połowy października; okres przydatności do spożycia około 4 tygodni; soczysty, rozpływający się miąższ o winno-kwaśnym aromacie; podatne na parcha, wrażliwe na tarcia i odrosty gruszy; jedna z największych gruszek stołowych do 800 g na owoc; popularne jako: gruszka stołowa, owoce pokazowe.
Księżniczka Marianne: Wyhodowana około 1800 roku; donazwany na cześć córki króla holenderskiego; owoce średniej wielkości, butelkowate; skórka szorstka, zielonkawa do brązowożółtej z cynamonowym ordzawieniem w stanie dojrzałym; Gruszka jesienna: Dojrzewa od końca września; soczysty, rozpływający się miąższ o słodko-kwaśnym aromacie; bardzo odporny na szkodniki i choroby; popularne jako: owoce deserowe.
Szwajcarskie spodnie (też: wczesna gruszka melonowa, gruszka ogórkowa, szwajcarska bergamotka): znane już w Szwajcarii około 1800 roku; małe owoce z rzucającymi się w oczy czerwonymi, żółtymi i zielonymi pionowymi paskami (przypominają szaty Gwardii Szwajcarskiej w Watykanie); Gruszka jesienna: dojrzewa od września do października; soczysty, rozpływający się miąższ o słodkim smaku; mocna i wytrzymała odmiana miłośnika; popularny jako: dekoracyjna gruszka stołowa.
Gruszka maślana Ulm: po raz pierwszy opisana w 1868 pod nazwą Albecker Riser gruszka; owoce małe, okrągłe do jajowatych; skórka jasnożółta do lekko zielonkawej, po stronie słonecznej jaskrawoczerwona; Gruszka jesienna: dojrzewa od końca września do połowy października; 2 tygodnie trwałości; soczysty, rozpływający się miąższ o słodkim, lekko pikantnym aromacie; uprawiana jest głównie do sadów na wyższych wysokościach; popularne jako: gruszki stołowe, gruszki suszone, do destylacji sznapsa.
Vereins-Dechantsbirne (też: Vereinsdechant, Doyenné du Comice, Comice): wyhodowany we Francji w 1850 roku; owoce duże, kuliste lub stożkowate; skórka szarozielona do żółtozielonej, po stronie słonecznej lekko zaczerwieniona, pokryta żółtobrązowymi plamami, rdzawymi pręgami i plamkami; Gruszka jesienna: Dojrzewa od listopada; soczysty, maślany miąższ o kusząco słodkim aromacie i odrobinie pikantności (ze względu na wyjątkowy smak nazywany „Królową Gruszek”); rośnie stromo w górę i powinien być posadzony na kratce; Zapylacze: gruszka butelkowa Bosc, konferencja, gruszka maślana Gellerta, pyszna z Charneux, gruszka Williams Christ.
Gruszka maślana Rias: Drzewo macierzyste tej odmiany znajduje się w Barmstedt; owoce średniej wielkości, gruszkowate; skórka zielonkawa, dojrzała bardziej złocistożółta do czerwonawej; gotowe do odbioru od połowy sierpnia do początku września; okres trwałości do 3 tygodni; żółtawobiały, rozpływający się w ustach miąższ; Zapylacz: ulubieniec Clappa; Dobra Luiza; Madame Verte; Świąteczna gruszka Williams.
Rote Williams Christbirne: szczególna cecha wśród odmian gruszek; owoce duże, dzwonkowate; skórka gładka, żółtawa, dojrzała do spożycia atrakcyjnie wybarwiona na ciemnoczerwono; gruszka letnia: dojrzewa od sierpnia do września; delikatnie rozpływający się, słodki miąższ o słodkim aromacie przypominającym gałkę muszkatołową; popularne jako: orzeźwiające gruszki, sok, cydr, kompot, dżem, do wyrobu brandy owocowej; Zapylacz: stowarzyszenieGruszka Dechanta, pyszna z Charneux.
Letnia bergamotka: bardzo długowieczna odmiana; owoce małe do średnich; skórka gładka żółta, po słonecznej czerwona; dojrzewanie od końca sierpnia; bardzo aromatyczny smak Zapylacze: wszyscy dobrzy dawcy pyłku.
Stuttgarter Pasterz: Podobno znaleziony w pobliżu Stuttgartu przez pasterza; owoce małe do średnich; skórka żółtozielona, po słonecznej stronie matowo czerwonawa; gruszka letnia: dojrzewa od sierpnia do września; miąższ soczysty, lekko ziarnisty z nutą cynamonu; odmiana mało wymagająca, dobra odporność na szkodniki i choroby; popularna jako: gruszka stołowa i ekonomiczna; Zapylacz: Darling Clapp, Masło Gruszka Gellerta, Dobra Luise, Williams Christmas Gruszka.
Triumph z Vienne: wyhodowany we Francji w 1874; owoce bardzo duże; skórka szorstka, zielonożółta, po słonecznej czerwona; dojrzewanie od połowy września; 3 tygodnie trwałości; miąższ soczysty, przyjemnie słodki; Bardzo wysoki plon co drugi rok; Inseminator: Kochanie Clappa, hrabina Paryża, Dobra Luise.
Po wybraniu odmiany kolejnym krokiem jest uprawa gruszki. Możesz dowiedzieć się, jak najlepiej to zrobić w naszym artykule na temat „sadzenia gruszy”.