- Dewberry: pochodzenie i właściwości
- Sadzenie popielicy: Jak to działa
- Najważniejsze środki pielęgnacyjne
- Zbiór i wykorzystanie jagód popielnych
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Jagoda popielica jest dzikim, rodzimym krewnym jeżyny. Przedstawiamy mało znane dzikie owoce i pokazujemy, jak można uprawiać i przetwarzać bogate w witaminy owoce.
Późnym latem popielica tworzy jadalne owoce o niebieskim oszronie, które są szczególnie cenione przez miłośników dzikich owoców. W tym artykule dowiesz się wszystkiego o właściwościach, uprawie, pielęgnacji i czasie zbioru jeżyny kłującej.
Dewberry: pochodzenie i właściwości
Popielica (Rubus caesius) jest również nazywana jeżyną polną lub porzeczką i jest blisko spokrewniona z maliną (Rubus idaeus) i jeżyną ( Rubus fruticosus) powiązane. Wszystkie należą do dużej rodziny róż (Rosaceae). Jeżyna popielica pochodzi z Europy i Azji Północnej i występuje rozproszona w Europie Środkowej w lasach łęgowych, na brzegach rzek i na polach. Niewielkie krzewy osiągają wysokość od 30 do 80 cm, sporadycznie 100 cm. Rozwijają się długimi na kilka metrów, małymi, kolczastymi, sterczącymi pędami. Zamiast szczypania, krótkie kolce mają tendencję do drapania przy kontakcie, stąd nazwa popielica.
Niebiesko-szronione, zielone pręciki łatwo formują korzenie na końcach pędów, gdy stykają się z ziemią, dzięki czemu szybko stają się całymi zaroślami jeżyn. Pędy naprzemiennie pokryte potrójnymi, grubo i nierówno ząbkowanymi liśćmi. Między majem a czerwcem jeżyna polna ma pięciopłatkowe, białe kwiaty o wielkości około 2 cm. Po zapyleniu tworzą się pestkowce, które podobnie jak jeżyny składają się z 5 do 20 dość dużych pojedynczych owoców. Gdy dojrzewają między lipcem a październikiem, owoce jeżyny czernieją, ich powierzchnia jest mączna i ma niebieskawy lukier. Jeżyna jesienią nabiera ładnego pomarańczowo-czerwonego koloru, który wraz z niebieskimi owocami tworzy atrakcyjny kontrast.
Sadzenie popielicy: Jak to działa
Odporna popielica preferuje miejsca bogate w składniki odżywcze, wilgotne do wilgotnych, gliniaste i wapienne, na stanowiskach słonecznych do półcienistych. Ona przeżyjekrótkotrwałe powodzie i jest uważana za roślinę wskaźnikową zagęszczania gleby. Idealny czas na sadzenie jeżyny to późna jesień od października do końca listopada lub alternatywnie wczesna wiosna w marcu. Przed sadzeniem glebę należy wzbogacić materiałem organicznym, np. dojrzałym kompostem, i rozkopać na dużej powierzchni. Jeżynę popielicę można sadzić pod drzewami lub bez konkurencji w wilgotnym lub mokrym zakątku ogrodu. Ponieważ roślina może szybko rozprzestrzenić się we właściwym miejscu, do pokrycia obszaru wystarczy tylko kilka jeżyn. Odległość sadzenia od 80 do 100 cm między poszczególnymi roślinami początkowo zapewnia jegonom wystarczająco dużo miejsca do rozwoju. Rośliny szybko rosną razem w gąszcz i wkrótce nie można ich już zidentyfikować jako różnych roślin. Podczas sadzenia jeżyny popielicowe nie powinny być sadzone głębiej w ziemi niż były wcześniej w doniczce.
W skrócie: sadzenie jagód polnych
- Wybierz słoneczne lub półcieniste miejsce z wilgotną, gliniastą i wapienną glebą
- Okres sadzenia: od października do końca listopada lub marca
- Wykop ziemię i wzbogacaj ją materiałem organicznym
- Odległość sadzenia: 80 do 100 cm
- Sadź nie głębiej niż roślina w doniczce
Wskazówka: Niestety jeżyny mogą szybko stać się uciążliwe. Jeśli chcesz walczyć z popielicą, powinieneś mieć siłę przetrwania. Aby trwale pozbyć się rośliny, należy ostrożnie usunąć wszystkie pędy i korzenie, ponieważ jeżyny popielice mogą ponownie wyrosnąć z pozostałych fragmentów korzeni i pędów. Korzenie sięgają do dwóch metrów głębokości, a następnie ponownie wyrastają z tych resztek korzeniowych. Dlatego najlepszą strategią kontroli jest całkowite wykopanie rośliny, wykopanie jak największej liczby części korzeni, a następnie wielokrotne usuwanie rozłogów.
Najważniejsze środki pielęgnacyjne
Dewberries to małe krzewy kochające składniki odżywcze, dlatego czerpią duże korzyści z regularnego, zbilansowanego nawożenia. Ważne jest, aby nie stosować czystych nawozów azotowych, gdyż popielica reaguje silnym wzrostem pędów i jeszcze bardziej się rozmnaża zamiast owocować. Idealnie nadaje się głównie organiczny nawóz długoterminowy, taki jak nasz uniwersalny nawóz organiczny Plantura. Granulki nawozu bezzwierzęcego są rozprowadzane wokół jeżyny i, jeśli to możliwe, powierzchownierejestrowy. Rozkłada się w ciągu miesięcy, powoli udostępniając zawarte w nim składniki odżywcze roślinom bez ryzyka wypłukiwania.
W gorących i bardzo suchych okresach letnich, jeżyny popieliczne powinny być regularnie podlewane, zwłaszcza jeśli zostały dopiero co posadzone i nie są jeszcze w stanie wykształcić rozległego systemu korzeniowego. Jeżyny popielice są wyjątkowo tolerancyjne na przycinanie, ale niekoniecznie muszą być przycinane z powrotem do owoców. Jeśli jednak popielice za bardzo się rozciągną, pręty można bez wahania skrócić.
Zbiór i wykorzystanie jagód popielnych
Popielica produkuje jadalne owoce, które w okresie dojrzewania między lipcem a październikiem smakują soczyście i słodko, ale zwykle są bardzo kwaśne i niezbyt aromatyczne. Jednak dojrzałe popielice można przetworzyć na smaczny dżem lub kompot. Jednak preparat do Dewberry Liqueur jest dobrze znany i szczególnie popularny. Zbiór ręczny jest czasochłonny, ponieważ plon krzewów jest niski, a pędy kolczaste. Rękawiczki są zatem rozsądnym środkiem ochronnym podczas zbioru jeżyn popielicznych. W przypadku kolekcji dzikich należy zadbać o to, aby na terenach endemicznych występowania tasiemca lisa i psa (Echinococcus) zbierane były tylko owoce o zwiększonym wzroście, dokładnie myte i podgrzewane do temp. co najmniej 60 °C. Suszone liście jeżyny są wykorzystywane w ziołolecznictwie w sposób podobny do liści jeżyny, zwłaszcza przy problemach jelitowych, takich jak biegunka, ale także przy stanach zapalnych i wysypkach skórnych.
W rodzaju Rubus występuje również aromatyczne i atrakcyjne winogrono japońskie (Rubus phoenicolasius). Przedstawiamy mało znaną roślinę i udzielamy wskazówek dotyczących udanej uprawy we własnym ogrodzie.