- Korzeń cukru: pochodzenie i właściwości
- Słodka uprawa korzeni: siew, lokalizacja i czas
- Najważniejsze środki pielęgnacyjne
- Propagowanie korzeni cukru
- Zbieranie i używanie korzeni cukru
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Słodki korzeń cukru jest jednym z odkrytych na nowo warzyw. Przedstawiamy słodki korzeń i udzielamy wskazówek dotyczących uprawy i użytkowania.
Korzeń cukru jest w międzyczasie mało znanym warzywem, ale jest coraz częściej odkrywany i ponownie uprawiany. W tym profilu dowiesz się wszystkiego o korzeniu cukru, jego właściwościach i zastosowaniu.
Korzeń cukru: pochodzenie i właściwości
Korzeń cukrowy (Sium sisarum) należy do rodziny baldaszkowatych (Apiaceae) i jest blisko spokrewniony z marchewką (Daucus carota) , pasternak (Pastinaca sativa) i pietruszka (Petroselinum crispum). Nie należy jej mylić z lukrecją (Glycyrrhiza glabra). Słodki korzeń pochodzi z Azji Środkowej i regionu Kaukazu. W XVI i XVII wieku bardzo popularny w Europie był korzeń cukrowy, znany jako Gierlen, Görlin, Wassermerk lub Ringing Carrot. Od XVIII wieku słodki korzeń przeszedł triumf wysoko wydajnych ziemniaków (Solanum tuberosum) i buraków cukrowych (Beta vulgaris subsp. vulgaris convar. vulgaris var. altissima) coraz częściej zapomniane w produkcji cukru.
Korzeń cukrowy jest wyjątkowo odporną na zimno, wieloletnią rośliną, która kwitnie od drugiego roku. Smaczne cukierki tworzą pod ziemią grube korzenie magazynujące. Wykazują niewielkie zwężenia, w których szybko pękają. Szarawo-białe korzenie często mają zdrewniałe żyłki pośrodku. W pierwszym roku tworzy się jeden główny korzeń, w następnych 10-15 dodatkowych korzeni spichrzowych grubości palca, które mogą dorastać do 30 cm długości. Nad ziemią korzeń cukrowy ma długie, nieprzyczepne liście z nawet 11 ząbkowanymi listkami. Wraz z długimi łodygami kwiatowymi roślina osiąga wysokość do 150 cm. Niewielkie, białe kwiaty w kształcie gwiazdy, ułożone w pachnące baldachy, kwitną od drugiego roku między lipcem a sierpniem. Po zapyleniu tworzą się wydłużone brązowe nasiona zwane niełupkami. Roślina zamiera nad ziemią późną jesienią i ponownie kiełkuje następnej wiosny.
Słodka uprawa korzeni: siew, lokalizacja i czas
Słodkie korzenie preferują glebę świeżą do wilgotnej, bogatą w składniki odżywcze i głęboką. Jednak słodkie warzywa korzeniowe nie tolerują nasiąkania wodą. W pełnym słońcu, przy wystarczającej wilgotności gleby, czuje się komfortowo przez wiele lat. Wysiew korzeni cukrowych na zewnątrz odbywa się w marcu lub sierpniu. Nasiona wysiewa się na głębokość około 0,5 - 1 cm w rozstawie rzędów 30 cm i utrzymuje się dobrze wilgotne aż do kiełkowania. Optymalna temperatura to 20 - 22 °C. Nasiona korzenia cukrowego kiełkują bardzo wolno, a pojawienie się sadzonek może zająć do 35 dni. Szybkość kiełkowania również nie jest bardzo wysoka, więc najpierw wysiewa się ją blisko siebie. Outdoor sadzonki izoluje się po kilku tygodniach do 30 x 30 cm.
Alternatywnie między listopadem a styczniem wysiewaj nasiona do tac z nasionami na parapecie i przesadzaj je następnej wiosny. Ziemia doniczkowa o niskiej zawartości składników odżywczych, taka jak nasza organiczna gleba ziołowa i nasienna Plantura, jest idealna do uprawy korzenia cukru. Jeśli po kilku tygodniach młoda roślina ma 4-5 prawdziwych liści, można ją posadzić przy sprzyjającej pogodzie.
Najważniejsze środki pielęgnacyjne
Korzeń cukru ma duże zapotrzebowanie na wodę i nigdy nie powinien stać na suchej glebie. Dlatego w gorące letnie dni należy ją regularnie podlewać. Warstwa ściółki roślinnej, takiej jak ścinki trawnika lub liście, może również ograniczać parowanie i dostarczać pokarmu organizmom glebowym. Ponieważ rozkład wiąże się jednocześnie z azotem, należy zwrócić uwagę na nawożenie wyrównawcze. Wiosna to także odpowiedni czas na nawożenie słabo żywiących się słodkimi korzeniami. Długotrwałe korzenie cukrowe wymagają uzupełnienia składników odżywczych już od drugiego roku, aby zapewnić zdrowy wzrost liści i korzeni. Odpowiednia do tego jest dawka dojrzałego kompostu lub przede wszystkim organiczny nawóz długoterminowy, taki jak nasz organiczny nawóz pomidorowy Plantura. Zapewnia to słodkim warzywom korzeniowym niezbędne składniki odżywcze na dłuższą metę i jest łagodny dla rośliny i środowiska.
Choroby rzadko występują na słodkich korzeniach. Czasami Alternaria i Septoria grzyby atakują liście, powodując ciemne plamy. Może również wystąpić inwazja rdzy: w takim przypadku należy usunąć całą zaatakowaną roślinę. Największe szkodniki na słodkich korzeniachjednak są to myszy, które uwielbiają smak i potrafią szybko zjeść całą podkładkę. Głęboka ochrona na nornice chroni zbiory przed żarłocznymi gryzoniami.
Propagowanie korzeni cukru
Korzenie cukrowe mogą być rozmnażane przez nasiona lub wegetatywnie przez korzenie. Po pomyślnym zapyleniu nasiona dojrzewają od sierpnia do września i opadają po wyschnięciu baldachu. Dlatego, aby zebrać nasiona, odetnij całe zroszone jeszcze wczesnym rankiem baldachy wraz z nasionami i pozwól im delikatnie wyschnąć w pomieszczeniu. Po kilku tygodniach możesz przechowywać nasiona korzenia cukrowego w chłodnym, ciemnym miejscu do czasu siewu. Jednak korzenie cukrowe często tworzą tylko kilka nasion zdolnych do kiełkowania, a te mają jedynie niską zdolność kiełkowania. Łatwiejszą alternatywą dla rozmnażania jest obcinanie pędów korzeniowych. W tym celu wiosną wykopuje się całą podkładkę i najpierw rozplątuje się grube korzenie spichrzowe. Za pomocą ostrego noża możesz teraz odciąć zielone pąki, każdy z dobrym kawałkiem korzenia, i umieścić je w doniczkach z wysokiej jakości ziemią doniczkową do ukorzenienia. Po kilku tygodniach młode rośliny można ugasić.
Zbieranie i używanie korzeni cukru
Korzeń cukru jest całkowicie odporny i może pozostać w ziemi przez całą zimę. Można go zbierać w razie potrzeby od listopada i przez całą zimę, jeśli gleba jest wolna od mrozu. Używając wideł do kopania, podnoś całe rośliny z ziemi i odłamuj pożądaną ilość korzeni w ich zwężeniu. Korzeń cukrowy jest następnie ponownie zakopywany i podlewany, aby spłukać glebę z korzeniami. Korzenie roczne są szczególnie delikatne i aromatyczne.
Zawinięte w wilgotny piasek, słodkie korzenie mogą być dobrze przechowywane w niskich temperaturach przez kilka tygodni. Korzenie cukrowe są zdrowe i lekkostrawne. Zawierają 4 - 8% cukru, smakują przyjemnie słodko, a po ugotowaniu mają lekko mączną konsystencję. Mogą być spożywane na surowo lub gotowane i smażone. Korzenie cukrowe można przygotować jako puree lub utarte w sałatce. Można je zagotować w syropie słodzącym lub po ugotowaniu usmażyć w cieście naleśnikowym na mały przysmak. Młode liście korzenia cukru można wykorzystać jako aromatyczne zioło podobne do pietruszki.
Korzeń owsa (Tragopogon porrifolius) jest również jednym z odkrytych na nowo starych warzyw.Dowiedz się więcej na temat tego smacznego warzywa korzeniowego, znanego również jako fioletowa broda kozy, na naszym profilu.